.
28 de mayo de 2024
La Canción más Hermosa del Mundo - Joaquín Sabina
.
27 de mayo de 2024
El poder del arte - Robe
Mi canción de hoy, es para otra de las canciones que forman parte del último trabajo hasta la fecha de Robe Iniesta y los suyos, al que dicho sea de paso, estoy bastante enganchado. El poder del arte es otro de los temones que esconde este gran álbum de Robe, que lleva por título Se nos lleva el aire. Otra de esas canciones que suena a Robe 100% y que me gustan especialmente. En apenas unos días, estaremos cantando los himnos de Robe y seguro que de Extremoduro en directo. Así que para ir abriendo boca mi canción de hoy es para El poder del arte! Agur ;)
Roberto Iniesta Ojea, más conocido como Robe, es un compositor, músico, poeta y escritor español conocido por ser el fundador e imagen del grupo de rock Extremoduro. Nacido en Plasencia, provincia de Cáceres, el 16 de mayo de 1962. Comenzó a escribir canciones a los veinte años y montó su primer grupo, Dosis Letal. Influenciado por bandas como AC/DC o Leño, en 1987 formó la banda Extremoduro. No fue hasta 1996 cuando se catapultó a la fama con su álbum Agila. La entrada a la banda del guitarrista y productor Iñaki Antón, perteneciente por aquel entonces al grupo Platero y Tú, supuso un punto de inflexión en la trayectoria de la banda. Tras el lanzamiento de Canciones prohibidas (1998) y, compaginando su actividad con la banda, decide unirse a Iñaki Antón y Fito Cabrales para crear un supergrupo llamado Extrechinato y Tú, con el fin de realizar un álbum homenaje a la poesía del poeta Manolo Chinato. En 2002, inicia una gira por todo el territorio nacional, que se une al lanzamiento del nuevo trabajo de la banda, Yo, minoría absoluta. En 2008 publica otro nuevo disco con Extremoduro titulado La ley innata. En 2011 Extremoduro estrena nuevo disco: Material defectuoso. Paralelamente a la actividad de su banda; Robe comenzó a trabajar con los músicos extremeños Álvaro Rodríguez Barroso, Carlitos Pérez, Alber Fuentes, David Lerman y Lorenzo González. Con esta banda grabó un álbum durante el verano de 2013 que se acreditaría simplemente bajo el nombre de Robe. Finalmente en 2015 publicó este primer trabajo en solitario titulado Lo que aletea en nuestras cabezas. En 2016, lanza su segundo álbum de estudio en solitario, de título Destrozares, canciones para el final de los tiempos. En 2021 sale a la venta su tercer disco de estudio en solitario titulado Mayéutica. En 2023, Robe, presenta un nuevo sencillo que lleva por título Nada que perder, mi canción de hoy, que formará parte del nuevo disco, Se nos lleva el aire.
El poder del arte - Robe
Demasiada droga solo para mí. Ojalá que te hubieras quedado conmigo aquí. Demasiado tiempo sin saber de ti. Me he quedado atrapado en el puto pasado y no puedo salir. Demasiada droga hasta para mí. Ojalá que te hubieras quedado conmigo aquí. Demasiadas horas solo para mí. Me he quedado atrapado en el puto pasado y no puedo salir. Tengo una mala noche a cualquier hora. Canta una cancioncita conmovedora que me sacuda el alma, me desarme entero, que me desnude el alma y que se me erice el pelo. Ay, hay algo en esta canción que me enerva y es que deja en la boca un sabor como a mierda. Pues canta otra cancioncita enjuagadora y que tenga propiedades demoledoras, que me derrumbe el alma, que me derrumbe entero, que me reviente el alma y que me reviente dentro. Y de pronto supe cual es la razón, al menos unas pocas horas. Y me agarro aquel recuerdo que guarde dentro de mis memorias y todo se recolocó. Se hizo la luz en el infierno y todo gracias a nosotros dos que estábamos luciendo. Voy cogiendo carrerilla para emprender el vuelo. Sentado en esta silla, oh, nene, empiezo ya a sentirme mejor, puede que el mundo amaneciera distinto. Sí, nene, empiezo ya a sentirme mejor, puede que ya nunca vuelva a ser el mismo. Nada es impensable, nada es imposible. Mientras suena esta canción choca lo imparable con lo inamovible dentro de mi corazón. Y me oigo reventar y ya no queda nada del ayer. Parece buen momento de empezar de nuevo. Y empiezo a disfrutar y ya no queda nada por hacer. Parece buen momento de tocar el cielo. Sé que puede que mañana. Ya no nos quede nada y ya nada importe. Voy alzando la mirada y casi no se de nada. Nada que importe. Tal vez, si pudiera hablarte de si fuera cierto, que el poder del arte bien nos pudiera salvar de una vida inerte, de una vida triste, de una mala muerte. Bien nos pudiera salvar. Y de pronto supe cual es la razón, al menos unas pocas horas. Y me agarro aquel recuerdo que guarde dentro de mis memorias. Y todo se recolocó. Se hizo la luz en el infierno y todo gracias a nosotros dos, que estábamos luciendo. Y todo se recolocó. Se hizo la luz en el infierno y todo gracias a nosotros dos, que estábamos ardiendo. Ay, hay algo en esta canción que me atrapa y es que deja en el aire un olor como a napalm. Me encanta el olor a napalm por la mañana.
Vídeo: El poder del arte - Robe.
26 de mayo de 2024
Te quiero igual - Andrés Calamaro
Mi canción de hoy es para todo un himno del maestro Andrés Calamaro, incluido en gran trabajo que no tiene desperdicio llamado Honestidad Brutal. Y si hablamos de ese gran álbum, sin duda entre los mejores de la obra del capo bonaerense, Te Quiero Igual, es sin duda una de esas canciones que todo el mundo conoce de pe a pa y es capaz de entonar alegrándose el día. Últimamente me ha dado por recuperar la música del maestro Calamaro. Siempre es un lujo quedarse a vivir en la obra de este genio, y recuperar algunas de sus canciones, casi olvidadas. Lógicamente, no es el caso de mi canción de hoy, pero algún días de estos, pondré un temón que hacía tanto que no escuchaba, pero que a pesar del tiempo, me sigue encantando. En breve, volveremos a disfrutar de su directo aquí en Donosti, y hay muchas ganas. Me encanta recuperar este pedazo de canción que suponía que habría caído por aquí, pero veo que no. Disfrutando me voy! Agur ;)
Andrés Calamaro. Músico, compositor, intérprete y productor Argentino (Bonaerense). Es considerado uno de los más grandes artistas del rock de dicho país. Para mí el más grande! Calamaro debutó oficialmente como músico con el grupo Raices y su disco B.O.V. Dombe, en 1978. Con Miguel Abuelo, formaría la nueva alineación de Los Abuelos de la nada a principios de los 80. En 1984 y aún sin publicar el tercer disco de estudio de Los Abuelos, lanzaría su primer disco solista "Hotel Calamaro" producido por Charly García. En 1985 graba el que sería el último disco con Los Abuelos, en vivo que supuso el fin de su carrera junto a esta banda. Inicia entonces su trabajo como productor de bandas como Los Fabulosos Cadillacs y Enanitos Verdes. Conoce a Ariel Rot y graban dos discos solitarios de Andrés 1988 y 1989 respectivamente, "Por Mirarte" y "Nadie Sale Vivo de Aquí". Andrés y Ariel deciden intentarlo en España en 1990 y crean Los Rodríguez, para mí el mejor grupo de la historia del rock español,(y me quedo tan a gusto!!) , con el gran Julián Infante a la guitarra, Guillermo Martín al bajo, sustituido luego por Daniel Zamora (3 grandes pérdidas), y a la batería Germán Vilella. Con Los Rodriguez editó estos grandes álbumes, todo un lujo para los oídos : Buena suerte (1991) ; Disco pirata (Directo 1992) ; Sin documentos (1993) ; Palabras más, palabras menos (1995) ; Hasta luego (Recopilatorio 1996) ; Para no olvidar (Recopilatorio 2002) . Durante su época en Los Rodriguez, Andrés Calamaro no podía contener su capacidad creativa, y al mismo tiempo que tocaba seguía componiendo. Es así como editó los dos volúmenes de la serie Grabaciones encontradas (1994 y 1996). En 1997, Calamaro emprendió un nuevo proyecto como solista, que se tituló Alta suciedad (Pedazo Cd). Justo después de este disco lanzaría "Las Otras Caras de Alta Suciedad" (Inéditos + Rarezas + canciones) donde se encontraban los Cara B de Alta Suciedad. En seis meses, ( final del 98 y principios del 99), compone más de 100 temas listos para ser editadas, pero por problemas de espacio sólo se editaron 37 canciones. Así nace su Obra maestra Honestidad brutal. Este disco sitúa a Andrés dónde se merece, en lo más alto del panorama musical. En el 2000, tras seleccionar 300 de los 500 temas que graba con sus músicos (Ciro Fogliata, Guillermo Martín, Candy Caramelo, Gringui Herrera y el "Niño Bruno") publica El salmón. 103 canciones en 5 Cds (toda una novedad en la industria musical). Tras un parón de 4 años sin publicar ningún Cd, vuelve en 2004 con El cantante, un disco de versiones de boleros, al que Calamaro agrega 3 temas propios nuevos. En 2005, regresa a los escenarios cantando con una serie de amigos y realizó una gira de la que saldría su disco en directo llamado El regreso. El 17 de diciembre de 2005 Calamaro se presentó en Buenos Aires ante más de 22.000 espectadores. Dicho concierto se convirtió en el DVD "Made In Argentina". En 2006, publicó un álbum de Tangos llamado Tinta Roja. A finales del mismo año saca a la venta El palacio de las flores, cd compartido con Litto Nebbia. Por fin en Septiembre de 2007 vuele Calamaro, el Calamaro de siempre, sin versiones. Cantando sus propias composiciones, y publica La lengua Popular. Este año, ha publicado la gira en directo con Fito Cabrales, 2 son multitud. En 2010 publica On the rocks, un disco plagado de colaboraciones de compañeros de fatigas. En Septiembre 2013, Bohemio último álbum de estudio hasta la fecha, aunque posteriormente ha publicado otros dos trabajos en directo, Jamón del medio, e Hijos del Pueblo, junto a Enrique Bunbury.
Te quiero, pero te llevaste la flor y me dejaste el florero. Te quiero, me dejaste la ceniza y te llevaste el cenicero. Te quiero, pero te llevaste marzo y te rendiste en febrero. Primero, te quiero, igual. Te quiero, te llevaste la cabeza y me dejaste el sombrero. Te quiero pero te olvidaste abril en el ropero, pero igual te quiero. No me gusta esperar, pero igual te espero. Primero, te quiero, igual. Te quiero, me dejaste el florero y te llevaste la flor, pero igual. Te quiero, me dejaste el vestido y te llevaste el amor. Te quiero, pero te olvidaste abril en el ropero. Primero, te quiero, igual. No sé si estoy despierto o tengo los ojos abiertos. No sé si estoy despierto o tengo los ojos abiertos. Te quiero, no sé si estoy despierto o tengo los ojos abiertos. Sé que te quiero y que me esperan más aeropuertos. Te quiero, te llevaste la vela y me dejaste el entierro. Primero, te quiero, igual. Te quiero, pero te llevaste la flor y me dejaste el florero. Te quiero, me dejaste la ceniza y te llevaste el cenicero. Te quiero, pero te llevaste marzo y te rendiste en febrero. Primero, te quiero, igual.
Vídeo: Te quiero igual - Andrés Calamaro
25 de mayo de 2024
Hoxe, mañá e sempre - Tanxugueiras & Valeria Castro
Mi canción de hoy es para una colaboración especial, que conjuga la fuerza del trío gallego Tanxugueiras con la sensibilidad de la palmera Valeria Castro. Las gallegas hicieron una maravillosa versión de esta canción de cuna tradicional galega, que habla de la pérdida de un ser querido y la fragilidad humana. Una canción popular llamada Hoxe, mañá e sempre. Quisieron envolver su versión de la magia que desprende la dulce voz de Valeria. Y el resultado no pudo salir mejor. Temazo perfecto para ir ambientando el concierto que ofrecerá mañana en el Kursaal de San Sebastián la isleña. Lujo! Agur ;)
Tanxugueiras es un grupo de pandeireteiras originario de Galicia formado por Aida Tarrío y las hermanas gemelas Olaia y Sabela Maneiro. El grupo trabaja con el género de la música tradicional gallega tratando de darles a las piezas una sonoridad más moderna, que la aproximan al estilo de la world music o incluso del pop. Asimismo, busca enfatizar temas como el empoderamiento de la mujer.Comenzaron a trabajar juntas bajo el nombre de Tanxugueiras en 2016. El nombre del grupo proviene de la toponimia: se trata del nombre dado a fincas en las que es habitual que merodeen los tejones que en la zona se le denomina tanxugo y de ahí "tanxugueira".
Hoxe, mañá e sempre - Tanxugueiras & Valeria Castro
Si algún día se queda la pena en el pecho, tiene que ser suficiente con lo que ya he hecho. Tiene que dar con lo que hay en el fondo del alma, que es la que hoy, mañana y siempre mantiene la calma. Se algún día sintes esa pena no peito, lembra que xa é dabondo todo o que está feito. Ten que dar co que medra no fondo da alma É a que hoxe, mañá e sempre ten a calma. No esta aquí mamá. No está no está aquí no, no. No está aquí mamá, solita estoy yo, solita estoy yo, solita estoy yo. No está aquí mamá. No está aquí no, no. No esta aquí mamá (solita estoy yo). No está no está aquí no, no. No está aquí mamá. Solita estoy yo, solita estoy yo (solita estoy yo). Solita estoy yo. No está aquí mamá, no está aquí no, no. No esta aquí mamá (canto no eco) No está no está aquí no, no. No está aquí mamá (no eco canta), solita estoy yo. Solita estoy yo (canto no eco), solita estoy yo. No está aquí mamá (o que me falta). No está aquí no, no. No esta aquí mamá (canto no eco). No está no está aquí no, no. No está aquí mamá (no eco canta). Solita estoy yo, solita estoy yo (canto no eco). Solita estoy yo. No está aquí mamá (no eco canta). No está aquí no, no. Para cuando ya no esté, para cuando ya no esté. Para cuando ya no esté, pónganme una vela siempre. Ocúpate de que no olviden, que me tengan en la mente. Para cuando ya no esté, pónganme una vela siempre. Ocúpate de que no olviden, que me tengan en la mente. Para cuando ya no esté. Pónganme una vela siempre. Ocúpate de que no olviden. Que me tengan en la mente. Para cuando ya no esté, pónganme una vela siempre. Ocúpate de que no olviden, que me tengan en la mente. Ocúpate de que no olviden, que me tengan en la mente. Ocúpate de que no olviden, que me tengan en la mente. Se algún día sintes esa pena no peito. Lembra que xa é dabondo todo o que está feitoTen que dar co que medra no fondo da alma, É a que hoxe, mañá e sempre ten a calma.
Vídeo: Hoxe, mañá e sempre - Tanxugueiras & Valeria Castro
24 de mayo de 2024
Sólo quedo yo - Black Friday
Mi canción de hoy es para una nueva canción que ha visto la luz hoy mismo, publicada por la formación pamplonesa Black Friday. Este enérgico y buenrollero nuevo corte, titulado Sólo quedo yo, consigue alegrarme la jornada, y dibujarme una gran sonrisa en la cara. Así que mi canción de hoy es perfecta para afrontar el viernes y el fin de semana con otro aura. Firman un nuevo pelotazo que añadir a su repertorio, como ya comprobamos en aquel maravilloso directo de Madrid. En vivo, suena simplemente espectacular. Grandes! Con este nuevo acierto en forma de redonda canción, me voy disfrutando de esta gran formación llamada Black Friday. Agur ;)
.
No sé si he vivido demasiado, o demasiado deprisa, pero quiero más. Me emociono con poco, pero al rato me has aburrido y siempre quiero más. Si estamos los dos y el último invitado se ha marchado. Sólo quedo yo. Será mucho mejor echarse a un lado. Si estamos los dos y el último invitado se ha marchado. Sólo quedo yo. Será mucho mejor echarse a un lado. Suelo hacerlo, pienso demasiado. Llego tarde, no te quedes esperando. Cuando somos tú y yo, no tengo autocontrol, se me escapa el freno y pierdo la respiración. Si estamos los dos y el último invitado se ha marchado. Sólo quedo yo. Será mucho mejor echarse a un lado. Si estamos los dos y el último invitado se ha marchado. Sólo quedo yo. Será mucho mejor echarse a un lado. Si estamos los dos, y el último invitado se ha marchado. Sólo quedo yo. Será mucho mejor echarse a un lado. Si estamos los dos, y el último invitado se ha marchado. Sólo quedo yo. Será mucho mejor echarse a un lado. Sólo quedo yo. Sólo quedo yo. Sólo quedo yo.
Vídeo: Sólo quedo yo - Black Friday
23 de mayo de 2024
Cómo Hablar - Amaral & Antonio Vega
Visitas último mes
Canciones Mi canción de hoy en Spotify 2011-2024
Estadísticas:
- Año 2012: 451.868 visitas.
- Año 2013: 510.123 visitas.
- Año 2014: 522.416 visitas.
- Año 2015: 499.105 visitas.
- Año 2016: 616.183 visitas.
- Año 2017: 505.424 visitas.
- Año 2018: 416.244 visitas.
- Año 2019: 358.723 visitas.
- Año 2020: 409.042 visitas.
- Año 2021: 579.692 visitas.
Mayor número visitas mes: 83.073 visitas (Oct.21).